ANATOMIA DUSZY
Paulina Sylwestrowicz
Tekst do wystawy:
W moich realizacjach wychodzę od anatomii, wykorzystuję fragmentaryczność postrzegania, deformacje i wielorakość nakładających się konturów aby spojrzeć na materię przed momentem redukcji jej stanu do konkretnej formy.
Posługuję się linią, która w sposób symboliczny zaznacza kształt i obecność, ale głównie staje się narzędziem dokumentacji istoty obiektu, ujawniając wewnętrzną, ukrytą topografię złożoności jego istnienia. Anatomia jest bazą i mapą, ale zależy mi na ukazaniu płynności tej materialnej realności, którą ona wydaje się uosabiać. Wykorzystuję deformacje i nakładanie się konturów aby zasygnalizować nieokreśloność naszego poczucia samych siebie, labilność i subiektywność naszego postrzegania i odczuwania oraz głębię naszej niewiedzy i nieświadomości jakie skrywa ten dziwny pojemnik, który karmimy, ubieramy, tresujemy ale tak słabo rozumiemy.
Według Nietzschego ciało jest „nieznanym mędrcem”, którego nauka jest namacalnym punktem wyjścia prawdziwego (samo)poznania. Dla mnie ciało to pewna forma duszy, którą dokumentuję dzięki chwilowym okruchom utrwalonych doznań.
Bio
Paulina Sylwestrowicz, urodzona w 1981 w Warszawie, ukończyła Szkołę Muzyczną w Bydgoszczy, w klasie fortepianu, następnie Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, zakończoną dyplomem z wyróżnieniem rektorskim na wydziale malarstwa oraz aneksem z rzeźby. W 2018 r. obroniła doktorat w Instytucie Sztuk Pięknych w Kielcach na temat Formy Chaotycznej, w której rozważa praktykę twórczości rozumianą jako moment synchronizacji o chaotycznej logice przyczynowości.
Wykorzystuje różnorodne media: rysunek, malarstwo, rzeźbę, obiekt, światło oraz dźwięk, stwarzając obszar medytacyjnej kontemplacji. W swoim myśleniu twórczym skupia się na kilku zagadnieniach : obszarze niepamięci, nierozróżnienia, malewiczowskiej ‘pustyni’; punkcie odniesienia, który jest aktem indywidualnej świadomości i woli. Kluczowym momentem jest dla niej punkt niestabilności, który będąc rodzajem chaotycznego katalizatora, inicjuje zaistnienie momentu bez definicji, osobistej transgresji.
Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych min.: Instynkt Formy (Galeria Elektor, Warszawa), Kody wizualne Linia i Punkt (Fort Traugutta, Warszawa) oraz zbiorowych, min.: Galeria EL, Elbląg; Berlin Blue, Berlin; Galeria Nad Wisłą, Toruń; BWA Nowy Sącz, BWA Ostrowiec Świętokrzyski; Centrum Olimpijskie, Warszawa. Laureatka wyróżnień honorowych Konfrontacje oraz Promocje. Wraz z Ryszardem Ługowskim tworzy projekt dźwiękowy Muzyka Pustki pojawiający się min. na imprezie towarzyszącej Warszawskiej Jesieni.
